بررسی تغییرات سوانح ترافیکی قبل و بعد از اجرای چهار فعالیت اجرایی پلیس راهنمایی و رانندگی کشور

سابقه و هدف: در ایران به طور متوسط روزانه 70 نفر به علت سوانح ترافیکی جاده ای جان خود را از دست می دهند. در طول 5 سال اخیر اقدامات زیادی توسط پلیس راهنمایی و رانندگی در جهت کاستن از میزان مرگ و شدت جراحات ناشی از سوانح ترافیکی جاده ای صورت گرفته است. از آنجا که نتایج این اقدامات تاکنون بررسی نشده است، به منظور مطالعه الگوی اپیدمیولوژیک مرگ های ناشی از سوانح ترافیکی جاده ای ایران در سال های 1383 تا 1386 و مقایسه معیارهای اپیدمیولوژیکی سوانح ترافیکی جاده ای در سال های قبل و 2 سال بعد از مداخلات پیشگیرانه توسط پلیس راهنمایی و رانندگی این مطالعه انجام گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت. آمار سوانح ترافیکی بر اساس آمار و اطلاعات یک پایگاه اطلاعاتی 4 ساله از دو منبع پلیس راهنمایی و رانندگی، و پزشکی قانونی به دست آمد. میزان مرگ ها و صدمات ناشی از سوانح ترافیکی به ازای هر ده هزار وسیله نقلیه و صد هزار نفر جمعیت محاسبه شد، و نسبت شانس قبل و بعد از مداخلات پیشگیرانه پلیس مورد ارزیابی و بررسی قرارگرفت. فعالیت ها و اقدامات صورت گرفته توسط پلیس راهنمایی و رانندگی عبارت بودند از: 1) اجرای قوانین استفاده از کمربند ایمنی، 2) اجرای قوانین استفاده از کلاه ایمنی، 3) اجرای قوانین ترافیکی خاص، 4) برنامه های آموزشی تولیدشده و پخش شده از وسایل ارتباط جمعی همچون رادیو و تلویزیون. یافته ها: طی زمان مورد بررسی، تعداد خودروها 1/43% و کل وسایل نقلیه جاده ای 58% رشد داشته است. میزان مرگ ها به ازای هر صد هزار نفر، از 2/38 در سال 1383 به 8/31 نفر در سال 1386 کاهش یافته است. نسبت شانس حاصله تحقیق برای این میزان، 83/0 و حدود اطمینان 95% برای این نسبت، بین 82/0 تا 85/0 می باشد. میزان مرگ ها به ازای هر ده هزار وسیله نقلیه، از 2/24 نفر به 4/13 نفر کاهش یافته است. نسبت شانس حاصله تحقیق برای این میزان، 56/0 و حدود اطمینان 95% برای این نسبت، بین 55/0 تا 57/0 می باشد و کاهش مشابهی در میان مجروحین تصادفات ترافیک جاده ای نیز نشان داده شده است. نتیجه گیری: فعالیت ها و اقدامات پلیس ترافیک که به طور همزمان و ملی در جهت جلوگیری از تصادفات ترافیکی جاده ای انجام شده ، در جهت کاستن از میزان مرگ و سوانج جاده ای، مؤثر بوده است.